May 2020 Newsletter – Central Ohio Malayalee Association

Nithya Rajagopalan

SUMMER IS NOT COMPLETELY CANCELLED.

This is not the summer we had hoped or planned for.

The calendar is littered with cancelled vacations and summer camps, shuttered pools and playgrounds, spots in our calendars meant to be spent with friends and loved ones. But wait,there really is still fun to be had. With a little bit of imagination, we can set ourselves free from that cage of coronavirus. We can play silly games. Connect with family and friends. And find ways to express gratitude for others.

We all recently celebrated Mother’s Day. From giving emotional, mental, and physical support to teaching important life skills, there are millions of reasons why moms are the best. But what about all those other motherly figures who have a special place in our lives? Let’s brighten their day as well. Give them a call and let them know that you think about them and their well-being. Let’s blanket our world with LOVE. It’s simple!

Reflections or Ramblings #6: Life in the times of Corona

Hari Narayanaswamy

It will be totally farce to start this column by saying “Hope you are doing fine”, “these are unprecedent times”, etc. Such words have slowly started to wear down and annoy us. Let’s be honest, there is plenty of anxiety and concern to deal with for everyone. Some of us have managed to do better in dealing with them, some have chosen to effectively not think about them, and some others are struggling. How in the world can one manage to keep spirits up in such times? (I mean, without reaching for the “spirit” that comes in bottles)

Google this question and I am sure plenty of answers will be available. There may be shortages of masks, PPEs or toilet paper, but not for unsolicited advices — most of them peddled through the greatest fake news platform, WhatsApp. In looking for something that would provide a strong, practical take on the subject, I stumbled upon this sensible article, thanks to a friend who shared it: “The Three Equations for a Happy Life, Even During a Pandemic”

If you have the time, please do read the article. For now, I would like to share few thoughts that came to mind when I read it. The crux of the article’s message is that there are four factors we need to keep our chins up: Faith, Family, Friends and Work. Get these four in order and solidly in place, pandemic or no pandemic, we will be fine. Let’s look at these factors one by one.

Faith: It doesn’t matter what shape or form faith takes; the fact is we need it. Even a God-less one will do. The point is to have a framework available to deal with things that are beyond us, enable us to view things in a broader perspective, enrich us with empathy and gratitude, and most importantly anchor ourselves in life’s meaning and purpose.

Family: A family is formed when more than one person has come together to live a common life. There are definitely individual needs, aspirations, hobbies, friend circles, etc. But ultimately the love and care one gets in family is unique and irreplaceable.

Friends: There is something special we get from the company of friends that we don’t from family. Maybe it’s the opportunity to drop all internal protective shields and become vulnerable without the fear of being hurt or destroyed. It is surprising that while with family we may feel a need to watch over ourselves, with true friends we hardly ever do. We need friends to share without being judged, have the confidence that they will be there in times of need as well as happiness and finally, just to hang around with.

Work: This is not about what we do to make a living, but what we do to make ourselves useful and find meaning and purpose. True work is where we derive our self-respect, mission and purpose of life. The question is how much are we dedicated to it? How much time do we give to it?

I believe there is one more factor that the article probably implied but didn’t mention explicitly: our own personal value system that provides the bed rock on which the above are built. If that foundation is a shifting sand, we don’t stand a chance. Otherwise, we are in good shape, irrespective what the future holds for us.

ഓർമയുടെ സീക്ബാർ

Aravind Venugopalan

പ്രതേകിച്ചു ഒരു ശ്രമവും ഇല്ലാതെ എപ്പോളും നമുക്കു ലഭിക്കുന്നതിനു വില കുറയും എന്ന് പലരും പറയുന്നത് ശെരിയാണെന്നു തോന്നും ചിലപ്പോൾ ഒക്കെ. ഏതു പാട്ടും എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും നമ്മുടെ വിരൽ തുമ്പിൽ കിട്ടുന്ന കാലമാണ് ഇത്. മാത്രമല്ല കേട്ട ഭാഗം എത്ര വേണം എങ്കിലും വലിയ ശ്രമവും തേയ്മാനവും കൂടാതെ വീണ്ടും വീണ്ടും കേൾക്കാൻ നമ്മളെ സഹായിക്കുന്ന സീക് ബാറുകൾ ലഭ്യമായ കാലം. പക്ഷെ എന്നിട്ടും ഇന്റർനെറ്റ് തലമുറയ്ക് തൊട്ടു മുന്നേ ഉള്ള നമ്മളെ പോലെ ഉള്ളവർക്കു എന്താ കൊമ്പുണ്ടോ ? ഏതു പാട്ടിനെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചാലും ഒരു ഏകദേശ വിവരം ഒക്കെ കാണും എപ്പോളും …ആര് എഴുതി ? ആര് സംഗീതം ചെയ്തു ? വരികൾ , ചിലപ്പോൾ രാഗങ്ങൾ വരെ ….

അതിന്റെ ഗുട്ടൻസ് മനസിലാക്കണം എങ്കിൽ നമ്മൾ ഓർമയുടെ സീക് ബാർ ഒന്ന് പുറകിലോട്ട് വലിച്ചു ഞെരക്കിയാൽ മതി. mp3 ഫയലുകൾ ഇല്ലാത്ത കാലം. നമ്മുടെ സമയം മാറ്റി വെച്ച് ആകാശവാണിക്ക് കാത് കൊടുത്തിരുന്ന കാലം. ഒട്ടു മിക്ക വീട്ടിലും കാണും ബാറ്ററിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു ഫിലിപ്സ് റേഡിയോ അല്ലെങ്കിൽ , ഏതേലും ഒരു പ്രവാസി സമ്മാനിച്ച ഒരു ജപ്പാൻ നിർമിത നാഷണൽ പാനാസോണിക് ടേപ്പ് റെക്കോർഡർ. ഇഷ്ടഗാനങ്ങൾ കേൾക്കാൻ കാത്തിരിക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ കത്ത് എഴുതണം. അങ്ങനെ കാത്തു ഇരുന്നു കാത്തിരുന്നു കിട്ടുന്നതിന്റെ സുഖം അനുഭവിക്കാൻ പലപ്പോഴും കട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടന്ന് നെഞ്ചിനു മുകളിൽ റേഡിയോ വെച്ചിട്ട് ആകും പാട്ടുകൾ ആസ്വദിക്കുക. യേശുദാസിന്റെ ശബ്ദം കർണ പുടങ്ങളിലും റേഡിയോയുടെ സ്പന്ദനം ചങ്കിലും നൽകുന്ന കമ്പനങ്ങൾ ആസ്വദിച്ച് ആയിരിക്കും മിക്കവാറും ഓർമ്മകൾ നുകരുന്നത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അതിനു മധുരം ഏറും , ആവശ്യം ഇല്ലാത്തത് കേൾക്കണ്ടല്ലോ എന്നുള്ള ചിന്ത പോലും അന്ന് ഉണ്ടാകില്ല. തുടക്കം മുതൽ ഒടുക്കം വരെ നമുക്കു ആവശ്യം ഉള്ളത് തന്നെ , ഗാനരചന , സംഗീതം തുടങ്ങിയ വിവരങ്ങളും നമ്മൾ അറിയാതെ നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ എഴുതപ്പെടും. നീക്കി കളയാൻ ഇന്നുള്ള സീക് ബാർ അന്ന് ഇല്ലല്ലോ.

പിന്നെ ഉള്ള വേറെ ഒരു കാര്യം , റേഡിയോവിൽ വരുന്ന ഇഷ്ട ഗാനങ്ങൾ ടേപ്പ് റെക്കോർഡറിൽ റെക്കോർഡ് ചെയുക എന്നുള്ളതാണ്. കൊതി തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ വീണ്ടും ഇട്ടു കേൾക്കാൻ അതായിരുന്നു അന്നത്തെ മാർഗം. പക്ഷെ എന്നാലും , ടേപ്പ് റെക്കോർഡറിന് ഒട്ടും വേദനിക്കരുതേ എന്നുള്ള മട്ടിൽ ആയിരുന്നു , റിവൈൻഡും , റീപ്ലേ ഉം ഒക്കെ…അത് കൊണ്ട് തന്നെ അതിനു ഒക്കെയും മധുരം ആയിരുന്നു. ഒരിക്കലൂം മായാത്ത പാട്ടിന്റെ ഒരു വലിയ ഡാറ്റാബേസ് ഉള്ളിൽ ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്യപ്പെട്ടത് അങ്ങനെ ആയിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആണ് അന്നത്തെ ആ വികാരത്തെ കേൾവി ജ്ഞാനം എന്ന് ഇന്ന് ഉള്ളവർ പറയുന്നത്. അത് ജ്ഞാനം ഒന്നും ആയിരിക്കില്ല, ഒരു പക്ഷെ തീക്ഷ്ണമായ ജീവിത അനുഭവങ്ങളുമായി കെട്ടി പിണഞ്ഞതു കാരണം , മായാതെ കിടക്കുന്നത് ആയിരിക്കണം. റേഡിയോയുടെ മൂളൽ പോലും , ചാറ്റൽ മഴയുടെ ശബ്ദം പോലെ കേട്ടുകൊണ്ട് ഉറങ്ങി ശീലിച്ചത് കൊണ്ടാകണം. എന്തും അകക്കാമ്പിൽ ആലേഖനം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് , അതിനു നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങളും വികാരങ്ങളും ആയി കെട്ടി പുണരാൻ കഴിയുമ്പോൾ ആണ്. സീക് ബാറുകൾ പെട്ടെന്ന് അടിച്ചു ഏല്പിച്ച എന്നോ വിടർന്നു എന്നോ വാടിയ പൂവിനെകാൾ കുളിരു ഏകുന്നത് നമ്മുടെ മുന്നിൽ തന്നെ ഉള്ളിൽ മൊട്ടിട്ട് , ഒരുനാൾ വിടർന്ന പൂവിനാണ്. അതിനു മണമേറും , നിറമേറും…

Account Books

Ravi Hariharan

The dusty wind raged, trees shook in fury
The cremation ground found life once again.
The eyes slowly opened, as it awoke;
From the long slumber, into the memory lane;
I traced the footsteps of the past, plucked;
Branches out of all the dead trees that I saw.
Fallen leaves with tainted edges on the wayside,
Turned green, as my mind took them on a ride;

A journey through my past, which captures in its palm moments of happiness, satisfaction, sorrow, sometimes pain! A journey most of us willingly take, because the journey brings hope and solace to a desperate heart and moments of ecstasy to a joyful one.

Why do we like to travel through those already treaded paths of yesterdays? Is this human ability to think and analyze the past a gift or a curse?

I have heard my grandmother say “In 1974, when my son went to my sister’s house, she didn’t offer him even a cup of coffee. Did I do anything wrong by not offering her son a cup of coffee yesterday?!” And she would give out a sarcastic smile of having scored a great moral victory over her enemy who happens to be none but her very own sister! Needless to say, people have long memories, memories that span years and many a times decades. Often, I have wondered, how a Bollywood film hero manages to keep the fire of hatred burning in his heart for 20 long years to finally take revenge on the villain who destroyed his family. Having seen myriad instances of such in my own family, now I understand how…!

“Account Books” … a strange phrase that my mother has coined to call such memories, a book with debit and credit…Debit standing for all the good and happy memories which many a times we forget to enter in the book, because we take them for granted…and credit standing for all those moments of pain, ignominy and hurt inflicted by others on us…which we never forget to enter in our Account Book and which like any normal credit has to be paid back! Every time my mother talked about the “Account Book” that many around her kept up to date, I would make a self-introspection by opening my Account book and to my disappointment always found it thick and updated!

Why do we keep this Account Book of memories? Why does a human mind like to entangle itself with the knots which it has already unknotted? What does a human mind ultimately achieve with this “Eye for an eye…a tooth for a tooth policy.”?

I remember making a visit to Myrtle beach few years back and how amazed I was to see a huge chunk of shells that covered the beach sands. As I stood tall and looked at it, they looked all white and beautiful. I knelt and gave a closer look. Suddenly I saw a shell that was all black and ugly…And then I found another one. And then as I stood up. I felt that all the shells looked that way! Similarly, many of us have this habit of thinking of happy memories of the past. Well…Sometimes our mind doesn’t stop at those. The curious that our mind is…starts analyzing…incidents and people and before one stops thinking one realizes that those memories have actually lost a bit of shine.

Needless to say those memories of bad incidents that happened, much like an evening sky would only become darker, the more one looks at it, and hurt us more. Many a times such memories give us a feeling of guilt of inability which finally ends in self-pity which is the biggest source of false consolation a human heart can receive. So many a times, our heart tends to fall into this trap.

So why do we need memories? Isn’t it possible to live on without delving too much on past memories and neither on the unknown future? Like Dr. Spencer Johnson puts it, the biggest present we have is the present itself. So why not live the present to the lees without worrying about an unchangeable past and uncertain future?

I understand that it’s easier said than done, and many a times good memories are the best source of motivation and drive and the same can be said about our dreams for our future too. But having said that, let us try to consciously keep our Account books as thin as possible, not to break up the past or present for meticulous analysis and live as uncomplicated a life as we can live…trying to keep only the good memories and propel our lives forward, so when we look back at our lives a few years from now, we will have only good memories to think about.

Events

COMA Mother’s Day Event:

This Mother’s Day, a few mothers from COMA women’s group got together and decided to start their day with a fitness challenge – a virtual plank challenge to motivate our inner self ! All the mothers lit up lamp and observed a moment of silence as a solidarity to all our front line fighters in this current pandemic.

Here are a few pictures of the event: